Filed under: ekologia, LPG, Paliwa, ropa, Transport | Tagi: adr, autocysterny, cysterny, materiały niebezpieczne, transporty drogowy
Przepisy ADR- przewóz materiałów niebezpiecznych cysternami
Co jest czym przewóż materiałow niebezpiecznych wg. ADR?
W rozumieniu przepisów ADR do przewozu cystern oraz niektórych towarów niebezpiecznych wymagane jest stosowanie pojazdu, który został zbudowany zgodnie z odnośnymi przepisami. W celu rozróżnienia poszczególnych pojazdów wprowadzono następujące określenia:
– Pojazd EX/II lub pojazd EX/III oznacza pojazd przeznaczony do przewozu materiałów i przedmiotów wybuchowych (klasy 1.);
– Pojazd FL to pojazd przeznaczony do przewozu materiałów ciekłych o temperaturze zapłonu nie wyższej niż 60ºC w cysternach;
– Pojazd OX to oznacza pojazd przeznaczony do przewozu nadtlenku wodoru;
– Pojazd AT oznacza będzie to pojazd, inny niż pojazd EX/III, FL lub OX, przeznaczony do przewozu towarów niebezpiecznych w cysternach stałych lub w cysternach.
Pojazdy EX/II, EX/III, FL, OX, AT i MEMU powinny być poddawane corocznym badaniom technicznym w kraju ich rejestracji, w celu potwierdzenia zgodności z odpowiednimi wymaganiami oraz z ogólnymi przepisami bezpieczeństwa (dotyczącymi układów hamulcowych, oświetlenia itp.) obowiązującymi w kraju ich rejestracji. Zgodność pojazdu z wymaganiami powinna być potwierdzona przez przedłużenie ważności świadectwa. Podczas badań stwierdza się między innymi, czy pojazd spełnia aktualne wymagania w zakresie konstrukcji oraz spełnia aktualne zalecenia w zakresie wyposażenia.
Nowa wersja przepisów ADR z 2011 r. wprowadziła przepis przejściowy (1.6.5.13) pozwalający na powolne dostosowanie praktyki do wymagań legislacyjnych. Zgodnie z nim przyczepy zarejestrowane po raz pierwszy (lub dopuszczone do ruchu, jeżeli rejestracja nie jest wymagana) przed 1 lipca 1995 r., wyposażone w układ przeciwpoślizgowy zgodny z Regulaminem EKG Nr 13 wraz ze zmianami serii 06, lecz niezgodny z wymaganiami dla układu przeciwpoślizgowego kategorii A, nadal mogą być używane.
Podstawy prawne tekst
UMOWA EUROPEJSKA
MIĘDZYNARODOWEGO PRZEWOZU DROGOWEGO
http://www.pcb.pl/pdfs/adr.pdf
Tablica ostrzegawcza ADR. Do oznakowania pojazdów przewożących benzynę (węglowodory ciekłe o temperaturze zapłonu niższej niż 21 °C).
Klasa 3 – materiały ciekłe zapalne
(np. paliwa silnikowe, farby, rozpuszczalniki, etanol, niektóre pestycydy)
Nalepka ostrzegawcza dla klasy 3
Nalepka „materiał szkodliwy dla środowiska”
ADR 2009 wprowadził nowe oznaczenie. Informuje ono o zagrożeniu dla środowiska. (ryba i drzewo). Oznaczenie takie jest wymagane dla sztuk przesyłki oraz pojazdów.
Oznaczenie ADR
Olej napędowy (30-1202),
Benzyna (33-1203),
Nafta (30-1223).
Alkohol skażony (denaturat) 30-1095
Krótkie wprowadzenie do tematu który spotykamy codziennie na drogach.
Kejow
Filed under: Bezpieczeństwo energetyczne, Geopolityka, Polityka energetyczna, ropa, Ropa naftowa, rurociągi | Tagi: BTS, janukowycz, Odessa-Brody, rurociąg Przyjaźń
Rurociąg Odessa-Brody do Polski – koniec PRZYJAŹNI a Janukowycz zachęca do przedłużenia
Na zmianę kierunku tłoczenia doszło dzięki Białorusi, która dąży do dywersyfikacji źródeł dostaw paliw. W październiku władze w Mińsku podpisały umowę z Wenezuelą, zgodnie z którą kupią od niej do 2013 roku 30 mln ton rocznie.
Czy ten zwrot Ukrainy do Polski zawdzięczamy Hugo Chavezowi i Prezydentowi Łukaszenko
Widać po zabiegach Rosjan na przykładzie odcięcia Możejek i budowie obejścia rurociągu Przyjaźń poprzez BTS , że jest uzasadniona konieczność dokonia decyzji ostecznej w sprawie alterntywnego rurociągu do Płocka i Gdańska.
Projekt BTS-2 jest realizowany w rekordowym tempie (pomysł pojawił sięw styczniu 2007 roku, budowa rozpoczęła się w czerwcu 2009). Planuje się skrócenie o pół roku (z III kwartału 2012 roku do końca 2011) przewidywanego terminu ukończenia trasy o długości 1170 km i docelowej przepustowości50 mln ton rocznie wraz z portem przeładunkowym. Nowej inwestycji, ani tym bardziej pośpiechu w jej realizacji, nie tłumaczy sytuacja na rynku ropy (stagnacja wydobycia w Rosji, nadwyżka przepustowości istniejących rosyjskich ropociągów). Nie jest pewne, że projekt będzie rzeczywiście szybciej realizowany.Transnieft’ – koncern realizujący projekt – potwierdził, że otrzymał polecenie opracowania planu przyspieszenia, ale stwierdził, że wymaga to czasu. Uzasadniając decyzję szybszej realizacji projektu, Iwanow (który nie ma żadnych formalnych kompetencji w tej kwestii) wskazał na jej motywy polityczne:„nieprzewidywalną politykę Białorusi i Ukrainy”.
Biuletyn OSW nr. 25(100) ).
Mapa trasy odcinka BTS-II
Pisałem o tym w 2010r.
http://jaron.salon24.pl/115553,koniec-przyjazni-rurociag-bts-2-przyspiesza
Dlatego Rosjanie nie ustają w wysiłkach, aby wyeliminować Polskę z tranzytu ropy
BTS-2 uderzyprzede wszystkim w PERN, który operuje polską częścią ropociągu Przyjaźń i wkrótce może zostać z pustą rurą.
– Ciekawą alternatywą byłoby dobudowanie do Przyjaźni dodatkowego odcinka na terenie Niemiec, do naftoportu w Wilhelmshaven. Taki rurociąg można wykorzystywać wówczas dwukierunkowo: zarówno do wysyłania rosyjskiej ropy na Morze Północne, jak i sprowadzania surowca ze świata – mówi Andrzej Sikora.
W ten sposób PERN, właściciel polskiego odcinka ropociągu Przyjaźń, stałby się prawdziwym operatorem handlowym,
Historia sięga jeszcze czasów radzieckich, roku 1990 i początku politycznej kariery Władimira Putina. Kiedy jego koledzy w biurze mera Leningradu obwieszali swoje gabinety Leninem i Kirowem, on zamówił portret Piotra Wielkiego. Wizerunek cara wędrował później za Putinem z miejsca na miejsce, aż na Kreml. Bo to właśnie tego energicznego, skutecznego, a jednocześnie bezwzględnego władcę uczynił swoim guru.
Jego wzorem chce jeszcze szerzej otworzyć rosyjskie okno na świat, znajdujące się w Zatoce Fińskiej, jedynym miejscu, gdzie Rosja ma dostęp do Bałtyku. Rodzinny Petersburg otacza kolejnymi rurociągami, portami i terminalami. Wszystko po to, by móc swobodniej handlować i uzyskiwać lepsze ceny za największe bogactwo kraju, czyli surowce. Teraz przyszedł czas na ropę.
Kejow
Filed under: Geopolityka, Paliwa, Polityka energetyczna, ropa, Ropa naftowa, rurociągi | Tagi: Kazachstan, Krauze, Petrolinvest
Nadzieja noworoczna na ropę z Kazachstanu Petrolinvestu via Rosja?
Miłe początki Petrolinvestu i PGNiG w Kazachstanie w 2009
Umowa ramowa Petrolinvestu i PGNiG daje tej drugiej spółce duże wpływy w działalności firmy w Kazachstanie i w samej spółce. Petrolinvest zapewni m.in. PGNiG powołanie wskazanej osoby do swojej rady nadzorczej, a spółki PGNiG będą preferowanymi wykonawcami dla spółek Petrolinvestu. Firmy mają się też informować o planowanych przedsięwzięciach poszukiwawczo-wydobywczych w byłych krajach Wspólnoty Niepodległych Państw. Kłopot w tym, że PGNiG w tym rejonie nie posiada żadnych koncesji na poszukiwanie i wydobycie, a Petrolinvest po wycofaniu się z Rosji skoncentrował się na Kazachstanie. Analitycy na razie spokojnie podchodzą do współpracy PGNiG z Petrolinvestem. – Znamy tylko ogólne intencje współpracy. Wydaje się, że z punktu PGNiG to wydarzenie raczej neutralne, które porządkuje relacje z jednym z klientów i wyjaśnia kwestie zaległych zobowiązań spółki Petrolinvestu.
Link FORSAL
Rosja nadal główny korytarzem transportowym
Rosja nadal będzie głównym partnerem Kazachstanu w dziedzinie eksportu ropy, zatem Astana będzie ostrożna w podejmowaniu decyzji postrzeganych przez Kreml jako godzące w jego interesy (np. uczestnictwo w projekcie Odessa–Brody–Płock). Dopiero w końcu przyszłej dekady, wraz z uruchomieniem wydobycia ze złoża Kaszagan i planowanym dużym eksportem ropy przez Morze Kaspijskie, możliwe będzie zmniejszenie zależności Kazachstanu od Rosji i rozwój eksportu przez Kaukaz.
Mapa. Szlaki eksportu ropy z Kazachstanu
Charakterystyka szlaków eksportu ropy z Kazachstanu
Tengiz–Noworosyjsk (zwany także KTK lub CPC od nazwy konsorcjum) – podstawowy i najważniejszy szlak przesyłu kazaskiej ropy. Jego obecna przepustowość wynosi 28 mln ton, jednak dzięki dodawaniu substancji ułatwiających przesył ropy można nim przetransportować nawet 34,5 mln ton (tyle wyniósł przesył w roku 2009). Planuje się zwiększenie przepustowości tego szlaku do 67 lub 76 mln ton, przy wykorzystaniu substancji poślizgowych. Jest to najbardziej ekonomiczny szlak eksportu ropy z Kazachstanu.
Atyrau–Samara – jedyny ropociąg, z którego kazaska ropa trafia do rosyjskiego systemu ropociągów, zarządzanego przez Transnieft’. Poprzez Atyrau–Samara kazaska ropa dociera m.in. do Gdańska, na Ukrainę oraz południową nitką ropociągu Drużba do Czech, Słowacji czy Węgier. Przepustowość ropociągu wynosi 17,5 mln ton i została w pełni wykorzystana w 2009 roku. Planowane jest zwiększenie przepustowości do 25 mln ton.
Kazachstan–Chiny – całość ropociągu została ukończona w 2010 roku. Szlak pozwala na eksport ropy znad Morza Kaspijskiego oraz środkowego Kazachstanu do Chin. Obecnie przepustowość szlaku jest zwiększana i ma osiągnąć 20 mln ton w 2011 roku (wobec 10 mln ton w 2009). W 2009 roku szlakiem przesłano ok. 6 mln ton ropy, w 2010 – ok. 10 mln ton.
Szlak przez Morze Kaspijskie z portu Aktau – pozwala na przesył do 12 mln ton ropy rocznie. Surowiec dostarczany jest tankowcami do Baku, Machaczkały lub irańskiego portu Neka (w 2010 roku dostawy zostały zawieszone m.in. ze względu na sankcje ONZ, łącznie wyniosły ok. 9,5 mln ton).
Planowany Kazasko-Kaspijski System Transportu zakłada rozbudowę istniejącego szlaku (m.in. budowę terminalu w miejscowości Kuryk oraz budowę ropociągu Eskene–Kuryk). Jego przepustowość ma wynieść od 25 do 56 mln ton ropy rocznie. System przeznaczony jest dla ropy ze złoża Kaszagan.
Linia kolejowa do Iranu – obecnie w trakcie budowy, ma zostać ukończona w końcu 2011 roku. Teoretycznie możliwości przesyłu ropy tą trasą oceniane są na 15 mln ton rocznie.
Oprócz wymienionych tras, Kazachstan eksportuje ropę koleją (ok. 4 mln ton w 2009 roku) oraz marginalnym ropociągiem do Orska (ok. 2 mln ton w 2009 roku).
Francuski partner Peorolinvest
Petrolinvest podpisał umowę z francuskim koncernem Total, jednym z czterech największych koncernów naftowych na świecie. Total zainwestuje 70 mln dolarów w prace na koncesji OTG w północno-zachodnim Kazachstanie należącej do Petrolinvestu.
Total obejmie prawo do 50 proc. koncesji OTG. Prace geologiczno-wiertnicze będą miedzy innymi obejmować wykonanie głębokiego odwiertu w latach 2010-2011. Zasoby ropy naftowej na kazachskiej koncesji Petrolinvestu szacuje się na 2 mld baryłek.
– Partnerstwo z tak doświadczonym koncernem międzynarodowym jak Total, potwierdza ogromny potencjał koncesji OTG– komentuje Paweł Gricuk, prezes zarządu Petrolinvest SA. – Total wnosi do naszej współpracy nie tylko dodatkowe fundusze na inwestycje ale także ogromne doświadczenie nabyte podczas realizacji projektów poszukiwawczo-wydobywczych na całym świecie oraz w Kazachstanie, gdzie TOTAL jest jednym z największych inwestorów.
Po opublikowaniu przez Petrolinvest komunikatu o umowie z Totalem, kurs spółki należącej do Ryszarda Krauze wzrósł na warszawskiej giełdzie o ponad 20 proc.
Petrolinvest wznowił poszukiwania ropy
Spółka zależna Petrolinvestu, OilTechnoGroup, wznowiła prace wiertnicze na odwiercie Shyrak 1 na koncesji w Kazachstanie – poinformował Petrolinvest w komunikacie prasowym. Zarząd spółki prowadzi rozmowy z potencjalnymi partnerami w sprawie zawarcia umowy typu farm-out, określającej zasady współpracy przy poszukiwaniu i eksploatacji węglowodorów na strukturze Shyrak. Informacja z 06.12.2010.
Z ostrożnym optymizmem z Nowym Rokiem 2011r.
Kejow
Filed under: Paliwa, Polityka energetyczna, ropa, Ropa naftowa, rurociągi | Tagi: Naftoport, Odessa-Brody, Transneft, tranzyt ropy
Gdański NAFTOPORT straci- Rosja stopuje tranzyt ropy
10 listopada Michaił Arustamow, wiceszef Transniefti, rosyjskiego monopolisty ropociągowego, powiedział w wywiadzie dla miesięcznika Truboprowodnyj Transport Niefti, że Rosja zrezygnuje z tranzytu ropy ropociągiem Brody–Odessa i poprzez gdański Naftoport. Rosyjska decyzja była oczekiwana i wynika z konsekwentnie realizowanej w ostatnich latach polityki Moskwy odchodzenia od zależności w eksporcie ropy od państw tranzytowych (Białoruś, Ukraina, Polska).
Po wstrzymaniu tranzytu przez ropociąg Brody–Odessa i Naftoport jedyną trasą eksportu rosyjskiej ropy niekontrolowaną w pełni przez Rosję pozostanie ropociąg Drużba. Jednak po uruchomieniu BTS-2 Moskwa będzie miała możliwość zrezygnowania z przesyłu jego północną nitką (przez Białoruś i Polskę do Niemiec).
NAFTOPORT SYTUACJA – ODMOWA TRANZYTU ROPY Z WENEZUELI DO BIAŁORUSI
Interesująca mogłaby się okazać oferta, jaką złożyli Polsce Białorusini. Mińsk stara się o wykorzystanie Naftoportu do przeładunku ropy, którą importuje z Wenezueli. Gdański port miałby pracę bo chodzi aż o 30 mln ton ropy rocznie, ale – jak ustalił „Dziennik” polska strona nie jest jednak zainteresowana współpracą z Mińskiem, ponieważ Naftoport to nasz wentyl bezpieczeństwa i musi mieć wolne moce przeładunkowe na wypadek wstrzymania dostaw Przyjaźnią.
W tej sytuacji Mińsk postawił na współpracę z Ukrainą. Białorusini o tranzycie rozmawiają także z Litwinami i Łotyszami. Ropę importowaliby przez porty w Butyndze, Kłajpedzie i Ventspils.
Trójmiejski optymizm z maja 2010
http://biznes.trojmiasto.pl/Zwiekszy-sie-tranzyt-ropy-przez-Naftoport-n39204.html
żródło: DGP
PODSUMOWANIE
Rosja po raz kolejny pokazał swój monopolistyczny pazur. Polska traci , szansa na tranzyt Odessa Brody Gdańsk znikoma.
Trzeba pochwalić Edwarda Gierka który nakazał i zbudował Naftoport i nitkę z Gdańska do Płocka – największy sukces dywersyfikacji.
Kejow
Filed under: Bezpieczeństwo energetyczne, Koncesje, Polityka energetyczna, ropa, Ropa naftowa | Tagi: LOTOS, Ministerstwo Ochrony Środowiska, petrobaltic, poszukiwania podmorskie, Yme
Petrobaltic LOTOS – Ministerstwo Środowiska stop dla koncesji
Lotos nie rezygnuje z walki o bałtyckie koncesje to przyszłość złóż na ich obszarze jest praktycznie przesądzona. Prezes koncernu Paweł Olechnowicz kilkakrotnie podkreślał, że potencjał bałtyckiej ropy jest mniejszy niż się spodziewano i Lotos zweryfikuje swoje plany wobec tego obszaru. Prawdopodobnie kontynuowane będzie wydobycie z już zagospodarowanych złóż B3 i B8 (złoże ropno-gazowe). Nie należy jednak spodziewać się rozpoczęcia eksploatacji nowych złóż, w tym uznawanego wcześniej za najbardziej perspektywiczne B23, którego łączne zasoby szacowano nawet na 15 mln m sześc. ropy.
Ministerstwo Środowiska przesłało pismo, w którym zarzuca spółce niewywiązanie się z obowiązków koncesyjnych. Chodzi dokładnie o brak wykonania pięciu otworów wiertniczych oraz 200 km kwadratowych prac sejsmicznych 3D. „W świetle powyższego nie widzę podstaw i uzasadnienia do przedłużenia okresu obowiązywania przedmiotowych koncesji” – pisze w odpowiedzi z 20 sierpnia dyrektor Departamentu Geologii i Koncesji Geologicznych Ministerstwa Środowiska.
INNE SZANSE LOTOSU – ZŁOŻE YME
Yme
Złoże Yme znajduje się na M. Północnym w odległości 110 km od brzegu. W przeszłości było eksploatowane przez koncern StatoilHydro. W 2008 r. LOTOS E&P Norge (spółka zależna LOTOS Petrobalticu) kupiła 20%udziałów w złożu. Zasoby wydobywalne ropy naftowej dla przejętych przez spółką udziałów szacuje się na ok. 1,8 mln ton. W IV kw. br. planowane jest ponowne uruchomienie produkcji na złożu. W 2011 r. LOTOS Norge planuje pozyskać z Yme 400 tys. t ropy naftowej. Obecnymi współwłaścicielami koncesji na złożu Yme oprócz LOTOS Norge są firmy Winterschall , AEDC oraz Talisman.
LOTOS Petrobaltic S.A. to spółka zależna Grupy LOTOS S.A. Firma zatrudnia 425 pracowników, z których większość pracuje na morzu. LOTOS Petrobaltic posiada jako jedyna koncesje na poszukiwanie i eksploatację złóż węglowodorów w polskiej strefie ekonomicznej Morza Bałtyckiego. Potwierdzone zasoby LOTOS Petrobaltic (M. Bałtyckie, Norweski Szelf Kontynentalny) to 6,4 mln t ropy naftowej oraz 4,5 mld m3 gazu. LOTOS Petrobaltic obecny jest na NSK poprzez spółkę LOTOS E&P Norge, która posiada w sumie 11 koncesji (9 poszukiwawczych i 2 wydobywcze). Na 3 z nich LOTOS Norge jest operatorem. LOTOS Petrobaltic posiada również 40,59% udziałów w spółce AB Geonafta, która rocznie wydobywa na Litwie ok. 100 tys. t ropy naftowej. LOTOS Petrobaltic planuje finalizację procesu przejęcia większościowego udziału w AB Geonafta. Dzięki jego realizacji LOTOS Petrobaltic zyska dodatkowe kompetencje w wydobywaniu surowców (ropy naftowej i gazu ziemnego) na lądzie, co umocni pozycję spółki m.in. w procesie pozyskiwania koncesji na poszukiwanie i wydobycie gazu łupkowego w Polsce.
Poprzednio informowałem o sytuacji w Petrobaltic i planach
http://jaron.salon24.pl/148679,kto-i-po-co-gra-o-petrobaltic-lotos
http://jaron.salon24.pl/114315,plany-baltyckiego-koncernu-naftowego-z-lotos
PODSUMOWANIE
Brak własnych złóż ropy dla Polski jest problemem wieloaspektowy.
– monopol wschodniego sąsiada
– dywersyfikacja dostaw ropy
Co będzie dalej z LOTOSEM po prywatyzacji?
Kejow
Filed under: Bezpieczeństwo energetyczne, ropa, Ropa naftowa | Tagi: Białoruś, cła eksportowe, Unia Celna WNP, Łukaszenk
Łukaszenko przegrał walkę o cła z ropy – w Unii Celnej WNP
Na początku roku mimo zabiegów Białorusi Rosja podniosła cło na sprzedawaną jej ropę z 35 proc. normalnej stawki do 100 procent. Tę pełną stawkę Białoruś płaciła za ponad 15 mln ton ropy, a 6,3 mln ton otrzymywała bez cła – jako kontyngent na swoje potrzeby wewnętrzne.
Rosja wprowadziła cła, ponieważ białoruskie rafinerie kupując ropę po cenach wewnątrzrosyjskich, niższych od eksportowych, przerabiały ją i sprzedawały produkty naftowe do Europy. Cła eksportowe zasilały budżet Białorusi.
Pod koniec października rosyjski wiceminister finansów Siergiej Szatałow ogłosił, że Rosja zgadza się odstąpić od obłożenia cłem ropy dla Mińska, ale w zamian chce otrzymywać wszystkie cła, jakie Białoruś będzie pobierać przy eksporcie produktów naftowych. Wówczas Uładzimir Siemaszka ocenił ten wariant jako „skrajny i najgorszy dla Białorusi”.
Białoruś argumentowała wcześniej, że cła eksportowe na ropę nie powinny obowiązywać między krajami należącymi do Unii Celnej.
Utrata rentowności białoruskiego sektora naftowego
http://jaron.salon24.pl/165653,bialorus-niezaleznosc-sektora-naftowego-od-rosji-celem
Pisałem o tym wcześniej ale finał zaskakujący wojeniki dyplomatyczno – energetycznej.
http://jaron.salon24.pl/149112,wojenka-bialorusko-rosyjska-odslona-ii-dyplomacja
Ciekaw jestem jaki manewr zastosuje Łukaszenko ?
Kejow
Filed under: Bezpieczeństwo energetyczne, biopaliwa, ekologia, emisja, emisja CO2, Energia odnawialna, gaz, Gazprom, Geopolityka, nowe technologie, Paliwa, Polityka energetyczna, ropa, Ropa naftowa, rurociągi | Tagi: gen. dr Jacek Pomiankiewicz, prof. dr hab. inż Ryszard Kozłowski, prof. dr hab. Jan Szyszko, red. inż Witoldem Michałowskim, Wyższej Szkoły Bezpieczeństwa i Ochrony im. Marszałka Józefa Piłsudskiego, Zbigniew Wrzesiński
Współczesne dylematy bezpieczeństwa energetycznego – teoria
Konferencje w dniu 24.09.2010 prowadził Rektor Wyższej Szkoły Bezpieczeństwa i Ochrony im. Marszałka Józefa Piłsudskiego z siedzibą w Warszawie gen. dr Jacek Pomiankiewicz. Była to jedna z niewielu doskonale przygotowanych konferencji naukowych z obszernymi materiałami i strzeszczeniami artykułow , komunikatów
Bezpieczeństwo energetyczne i ekologiczne
Tezy: Pojęcie bezpieczeństwa energetycznego. Aktualne nośniki energii. Kierunki zaopatrywania i problemy dywersyfikacji, dostaw mediów energetycznych. Energia alternatywna (geotermia, energia wodna, biomasa, energia wiatru, energia słoneczna). Pojęcie bezpieczeństwa ekologiczne. Związek pomiędzy jakością i ilością zużycia paliw energetycznych a stanem środowiska naturalnego. Krajowe i międzynarodowe problemy ekologiczne.
Wystąpili ważni prelegenci i nośne tematy
1. Prof. inż Zbigniew Wrzesiński z Politechniki Warszawskiej ze wspólnym opracowaniem referatu z red. inż Witoldem Michałowskim dotyczącym polityki gazowej i bezpieczeństwa energetycznego w RP pt. Bezpieczeństwo energetyczne Polski e wietle umowy gazowej z Rosją
2. Wystąpil prof. dr hab. Jan Szyszko z referatem Pakiet klimatyczno – energetyczny walka ze zmianami klimatu czy polskim zasobami energetycznymi?
3. prof. dr hab. inż Ryszard Kozłowski temat pt. Nowe technologie szansą bezpieczeństwa energetycznego i ekologicznego Polski i jej rozwoju gospodarczego. Zobrazowany doskonałym pokazdem audiowizualnym.
Po wysłuchaniu szumu informacyjnego nt. umowy gazowej z Rosją i innych medialnych wypowiedzi nt. bezpieczeństwa energetycznego konferecja była ucztą konesera.
W dalszych postach zaprezentuje cześci wykładów z nagranimi i wypowiedziami
Kejow
Filed under: Bezpieczeństwo energetyczne, gaz, Geopolityka, Polityka energetyczna, ropa, Ropa naftowa, rurociągi | Tagi: Chiny, CNPC, Rosja, Rosnief, Transnieft
Chiny ważnym partnerem naftowym Rosji-zcementowany rurociągiem
Premier Władimir Putin zainaugurował w niedzielę rosyjski odcinek rurociągu, którym ropa naftowa z Rosji popłynie do Chin.
Rosyjski premier oświadczył, że projekt ten ma wielkie znaczenie dla kraju, gdyż pozwoli mu zdywersyfikować eksport tego strategicznego surowca, a także umocnić współpracę energetyczną z Chinami.
Putin przypomniał, że „chińscy partnerzy biorą udział w wydobyciu ropy na terytorium Rosji, a rosyjskie koncerny mają udziały w rafineriach i sieciach dystrybucyjnych w Chinach”.
Rurociąg ze Skoworodina do granicy z ChRL jest odgałęzieniem budowanej magistrali Syberia Wschodnia-Ocean Spokojny (WSTO), która ma umożliwić Rosji wyjście na rynki USA oraz krajów Azji i regionu Pacyfiku.
Rosyjski odcinek rury liczy 72 km, a chiński – 930 km. Jest ona układana w ramach zawartego w lutym 2009 roku kontraktu między Rosnieftem i Transnieftem a chińskim CNPC.
Na mocy tego porozumienia strona chińska przyznała dwóm rosyjskim koncernom kredyt w wysokości 25 mld dolarów. Strona rosyjska ze swej strony zobowiązała się do dostarczania Chinom przez 20 lat – od 2011 do 2030 roku – 15 mln ton surowca rocznie.
Eksport do Chin wybawieniem z problemów jakie trapią rosyjską branża górnictwa naftowo-gazowego:
– nacjonalizacja branży ( Chiny zawsze preferują inwestycje związane z rządem)
– wyczerpywanie się obecnie wykorzystywanych pokładów
– brak funduszy na eksplorację nowo odkrytych złóż (Chińczycy chętnie inwestują)
– zastój technologiczny
– przestarzała infrastruktura przesyłowa (korozja rurociagów)
Dla eksportu ropy i gazu dla Rsji est to doskonały wynik, w znacznej mierze wygenerowany jednak przez handel surowcami energetycznymi, w tym gazem ziemnym i ropą naftową. Gospodarki narodowe Europy, bo tam głównie trafiają rosyjskie surowce, wprawdzie ostro wyhamowały w 2008 i 2009 roku, nie były jednak w stanie zrezygnować z importu niezbędnych do produkcji i życia mieszkańców surowców energetycznych. Dla Rosji nowy partner od strony wschodu to zmiana dotychczasowe struktury rynku zdominowanego przez odbiorców europejskich.
Podsumowanie
Trasa 1000 km daje wydajnośc przesyłu 300.000 baryłek dziennie , jest to sukces China National Petroleum Corp narodowej firmy i stabilizacja energetyczna Chin. Dla Chin potrzeba dywersyfikacji a dla Rosji nowy partner bez tranzytowach pośredników.
Kejow
Filed under: Bezpieczeństwo energetyczne, Geopolityka, Polityka energetyczna, ropa, Ropa naftowa, rurociągi | Tagi: Bro, Odessa-Brody
Nowa funkcja rurociagu Odessa Brody – SARMATIA come back
Marcin Szczepański WNP.pl
POLSKI VACAT w SARMATII
stanowisko prezesa Sarmatii może być obsadzane na zasadzie rotacji przez przedstawicieli poszczególnych udziałowców. – Na dzień dzisiejszy wydaje się to być propozycja warta rozważenia. Na pewno trzeba będzie w tej sprawie podjąć jakąś decyzję, bowiem sam statut spółki nie wyjaśnia precyzyjnie zasad wyboru prezesa – stwierdza Robert Soszyński.
Stanowisko prezesa a jednocześnie polskiego członka zarządu Sarmatii pozostaje nieobsadzone od czerwca, kiedy to ze stanowiska zrezygnował Marcin Jastrzębski. Dla Sarmatii najbliższe miesiące mogą okazać się kluczowe, ruszają bowiem prace nad studium wykonalności oraz raportem środowiskowym dla projektu Odessa-Brody-Płock. Od ich wyników zależy czy projekt otrzyma dofinansowanie unijne i czy okaże się korzystny z punktu widzenia ekonomicznego.
Marcin Szczepański WNP.pl
Dlaczego zrezygnowałJastrzębski
Zakładał, że przedłużony ropociąg ruszy w 2014 roku. Na początku miałby przetłaczać 5 mln ton ropy do Kralup (rafineria Orlenu w Czechach – PAP), docelowo – jak mówił wcześniej – mogłoby nim przepływać nawet 40 mln ton ropy rocznie. Tylko na potrzeby rafinerii w Polsce ropociągiem tym mogłoby trafiać 8-10 mln ton ropy rocznie.
Spółka Sarmatia odpowiedzialna za realizację projektu Odessa-Brody-Płock zachowa prawo do wnioskowania o unijne dofinansowanie projektu w wysokości 495 mln zł.
Spółka wyłoniła właśnie zwycięzcę przetargu na opracowanie studium wykonalności projektu, ustalenia trasy przebiegu rurociągu oraz przygotowania raportu środowiskowego. Ostatnie dokumenty mają być gotowe jesienią przyszłego roku. Została nim niemiecka firma ILF Beratende Ingenieure GmbH, która przy realizacji zlecenia współpracować będzie z PricewaterhouseCoopers Polska oraz ukraińskim Instytutem Transportu Ropy Naftowej. – Jeśli uda się te plan zrealizować, wówczas do końca 2011 roku chcemy wystąpić z wnioskiem o dofinansowanie unijne. Za przygotowanie wniosku również odpowiedzialna będzie firma ILF – informuje Sergiy Skrypka.
Marcin Szczepański WNP.pl
Sytuacja prawno – organizacyjna
MPR SARMATIA Sp. z o.o. |
MPR SARMATIA Sp. z o.o. |
MPR SARMATIA Sp. z o.o. – zadaniem tej firmy jest przeprowadzenie niezbędnych, ekonomiczno – finansowych oraz technicznych analiz możliwości realizacji projektu budowy nowego korytarza transportu ropy naftowej Odessa – Brody – Płock – Gdańsk.
Struktura właścicielska:
|
Projekt jest korzystny dla Polski, gdyż przyczynia się zarówno do wzrostu bezpieczeństwa dostaw energetycznych, a także czyni Polskę nie tylko odbiorcą surowca energetycznego, ale także jego dystrybutorem. Ropociąg Odessa – Brody – Gdańsk może być wkładem Polski w politykę energetyczną Unii Europejskiej. Sprowadzana do Polski ropa może być nie tylko dystrybuowana, ale także przerabiana na gotowe paliwa w lokalnych rafineriach. Nie ulega wątpliwości, że projekt ten jest również bardzo ważny dla Ukrainy, która od samego początku jest zainteresowana realizacją przedsięwzięcia. Włączenie Ukrainy do projektu europejskiego korytarza energetycznego jest ważnym sygnałem politycznym i gospodarczym wobec Ukrainy, jako państwa zmierzającego do integracji ze strukturami euro – atlantyckimi. Z podobnych powodów projekt jest także bardzo ważny dla Gruzji. Niemniej jednak oprócz politycznego poparcia dla projektu niezwykle ważny jest jego rachunek ekonomiczny. Projekt okaże się pełnym sukcesem, jeśli będzie opłacalny ekonomicznie.
Zdaniem ekspertów, aby projekt był opłacalny, potrzebne będzie przynajmniej 25 do 40 mln ton ropy; jeśli Azerbejdżan dostarczy maksymalnie 15 mln ton ropy, to i tak bez udziału Kazachstanu będzie bardzo trudno zapewnić opłacalność ekonomiczną projektu. Dlaczego Kazachstan jest taki ważny?
Po pierwsze dlatego, że obecne odkryte w Kaszaganie, Tengiz i Karaczaganak złoża ropy naftowej to największe zasoby, jakie odkryto w ostatnich 30 latach. Szczególne zainteresowanie wzbudzają pola naftowe Kaszagan, położone 80 km na południowy wschód od miasta Atyrau w północnej części rejonu Morza Kaspijskiego, których zasobność szacuje się na maksymalnie 38 mld baryłek ropy naftowej.
Po drugie obecnie w Kazachstanie produkuje się 1,3 mln baryłek ropy dziennie, a szacuje się, że od 2010 roku dzienne wydobycie osiągnie 2,2 mln baryłek. Krajowa konsumpcja ropy w Kazachstanie wynosi ok. 0,25 mln baryłek dziennie, co oznacza, że ponad 1 mln baryłek ropy produkowanych jest na eksport.
Po trzecie, jeśli weźmiemy pod uwagę fakt, że w Kazachstanie znajdują się trzy główne rafinerie w miastach: Pawlodar, Atyrau, Szymkent, które są w stanie przetworzyć dziennie ok. 345 tys. baryłek ropy naftowej, a także jeśli uwzględnimy niskie ceny produktów rafineryjnych w Kazachstanie, to klaruje się jasny wniosek, że bardziej opłacalne dla Kazachstanu jest sprzedawanie ropy na rynki międzynarodowe. Wreszcie najważniejszym jest fakt, że tylko Kazachstan ma tak duże zasoby ropy, że może zapewnić dostawy gwarantujące opłacalność inwestycji.
Zdaniem niektórych ekspertów wśród udziałowców spółki „Sarmatia” powinien być podmiot z Kazachstanu, co teoretycznie mogłoby zwiększyć prawdopodobieństwo zgody Kazachstanu na dostarczanie ropy. Zdaniem prezesa spółki „Sarmatia” Marcina Jastrzębskiego po przedłużeniu ropociągu Odessa – Brody do Polski nie powinno być problemów z dostarczeniem ropy z Kazachstanu. Kazachstan nie dysponuje odpowiednią liczbą rafinerii, aby móc przerabiać wydobywaną ropą w gotowe paliwo.
PODSUMOWANIE
Stara koncecja ropociagu Odessa Brody wraca – Białoruś , Ukraina z niepokojem patrzą na głownego dostawce ropy Rosję. Ocena ryzyka zaopatrzenia w ropę i szlak logistyczny dostaw to spore ryzyko. Po zmianie układu władzy na Ukrainie sytuacja się zmieniała ale na ile. Tego nikt do końca nie potrafi ocenić. Koncepcja Prezydenta Lecha Kaczyskiego uległa modyfikacji – ale w jakim stopniu.
Kejow